ผมอยู่ภายในรั้วลวดหนาม
...ที่ชื่อว่ากฎระเบียบ...
ผ่านร้อน
ผ่านหนาวมาหลายคืน
เฝ้าคอยนับวันที่ฉันจะกลับไปยังแสงสีเสียง
วิงวอนต่อตะวัน ให้ตะวันช่วยหรี่แสงลง...
แต่ตะวันก็ไม่เคยรับฟัง
หรือแม้แต่เมฆก็ไม่เคยจะเห็นใจ
ว่าสิ่งที่ผมทำ
...ทำไปเพื่ออะไร?...
ผมโหยหาความสุข
โอดครวญ
ความเหนื่อยล้า
พร่ำบ่นกับผู้คน
อยู่ในนี้มานานนับเดือน
จนถึงวันที่ต้องพิสูจน์สิ่งที่ได้ร่ำเรียนมา
แบกเป้สะพายปืน
ขึ้นลงภูเขาสูงชัน
ผ่านผาและหุบเหวลึก
ผมเหนื่อยล้า...
และเสียงกระซิบเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ
...แต่ด้วยหน้าที่...
ทำให้ผม หยุดเดินไม่ได้
ตะวันเริ่มคล้อย
ผมถึงที่หมายตรงยอดเขาลูกหนึ่ง
ทุกคนเริ่มตั้งค่าย
ผูกเปลและก่อไฟ
ความเหน็บหนาว
ทำให้ผู้คน
ล้อมรอบ
กองไฟกองนั้น...
พูดคุย
แลกเปลี่ยน และร้องเพลง
ผมสนุกอย่างที่ไม่เคยจะเป็น
เสียงของเราดังลั่นไปทั่วหุบเขา
รู้สึก
สบายใจ อย่างบอกไม่ถูก
อาจเป็นเพราะ
บนภูเขา
...ไม่มี กฎระเบียบ...
ผมปลีกตัว
นั่งลงบนโขดหิน
มองไปยังแสงไฟในเมือง
ที่ตรงนี้
แสงของมัน ไม่ต่างอะไรกับหมู่ดาว
และมันเรียกร้องให้ผมกลับไป...
เพื่อนตบบ่า
นั่งลงที่ข้างๆอย่างรู้ใจ
ชี้ไปยังแสงไฟสลับกับกองไฟ
แล้วถามว่า
อย่างไหนมีความสุขมากกว่ากัน?
ผมบอกตอบไม่ได้
เพราะเริ่มไม่แน่ใจ
ว่าอะไรคือความสุขกันแน่...
เพื่อนบอกไม่เป็นไร
ลองหลับตาแล้วชั่งใจดู
ผมหลับตาตามคำของเพื่อน
รับรู้ถึงสิ่งรอบข้าง
สายลมกระทบร่างอย่างแผ่วเบา
เหล่าแมลงร้องเซ็งแซ่ไปทั่วหุบเขา
คลอเคล้ากับเสียงหัวเราะรอบกองไฟ
นึกถึงวันเวลาที่ผ่านมา
ว่าแท้จริงแล้ว
ที่ได้อยู่ท่ามกลางแสงไฟและผู้คน
ผมมีความสุขจริงๆหรือ?
หรือมันเป็นเพียงความสำราญ
ที่พอพ้นผ่านข้ามคืนวันก็หมดไป...
ผิดกับกองไฟกองนี้
ที่รายล้อมไปด้วยผู้คนที่จริงใจ
และไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด
พวกเราก็จะไม่มีวันลืม...
สำหรับผมมันคือการพอใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
พอใจกับภูเขาที่ไร้กฎระเบียบมากำกับแห่งนี้
พอใจกับการเดินทาง ที่เคยโอดครวญ
ถึงความยากลำบากของมัน
พอใจกับกองไฟที่รายล้อมไปด้วยผองเพื่อน
ผมลืมตา
แล้วตอบคำถาม
ที่พึ่งค้นพบคำตอบ
เพื่อนยิ้มให้ ตบบ่าของผมอีกครั้ง
ก่อนจะขอตัวไปนอน
ผมเดินกลับไป
ตอนนี้เหลือเพียงแค่ผมกับกองไฟ
เป็นหน้าที่ของผม
คนสุดท้ายต้องเป็นคนดับไฟ
ความสนุกหมดไป
แต่ความสุขยังไม่จางหาย
เหมือนไฟที่มอดดับ
แต่ความอบอุ่นยังคงหลงเหลือ...
ผมหลับตาลง
เฝ้ารอการเดินทางในวันถัดไป
หวังที่จะก่อกองไฟกองใหม่...
กองไฟที่ทำให้ผมพบความสุขอีกครั้งหนึ่ง.
สามารถติชมการเขียน เพื่อนำไปพัฒนาปรับปรุงวิธีการเล่าเรื่องของผม ได้นะครับ :)
ตอบลบพี่เขียนบรรยาย ได้ดีมากคับ ผมรู้สึกเหมือนเห็นด้วยตาเลยคับ :)
ตอบลบ